Nota bene; Latína á Íslandi

Eins og ég hafði ætlað mér, las ég á jólanótt nokkra fyrstu kaflana í hinni stórgóðu bók Mensalder eftir Bjarna Harðarson. En á jóladag renndi ég yfir skemmtilegt, stutt og eigulegt kver, Nota bene; Latína á Íslandi eftir Jón R. Hjálmarsson. Bókarkorn Jóns hefur að geyma stutta sögu latínukennslu og -notkunar á Íslandi, ásamt með helstu skammstöfunum úr því máli, þekktustu orðatiltækjum og spakmælum, merkingu mannanafna úr latínu (og fleiri fornmálum) og ýmsan annan fróðleik. Þótt margt væri mér vel kunnugt af efninu, þá var annað það ekki, og las ég mér til yndisauka. Ekki þótti mér síst varið í lokakaflana, sem fjalla um latínunotkun tengda þjóðsögum, um Sæmund fróða og óvættina Nadda.

En það sem gerir þó Nota bene; Latína á Íslandi að svo eigulegum grip er einkar vandaður frágangur við útgáfuna - langt er síðan ég hef handleikið svo fallega bók. Forsíðumyndin er yfirlætislítil og þó lýsandi fyrir efnið (rómverskt öldu-mósaik), með texta á fegursta latínuletri (með hástöfum einum). Spjöldin eru silkimjúk viðkomu, á saursíðu er að finna EX LIBRIS-merki og pappírinn er þykkur og áferðargóður, prentunin frábær og textinn fær að anda. Þess utan er hver síða skreytt með munsturbekkjum efst og myndskreyting fáguð og minimalisk. Svo fagurt bókverk er sjaldséð í seinni tíð. Hafi Suðurlandsútgáfan þökk fyrir.

-----

 Annars er ég þessa dagana að lesa Þorleifs þátt jarlaskálds (búinn) og Svarfdæla sögu (í miðjum klíðum), til að setja mig í stellingar fyrir lestur nýjustu bókar Þórarins Eldjárn, Hér liggur skáld, sem ég held að sé bráðskemmtileg.